විරු මග ලකුණ

ගත් මග පියවර

අඩි සළකුණු ඇත...

එගං දෙගම්බඩ

නුඹ සෙවනැලි නැත...

පැදූ දියවර

පවස නිවන අද...

එදිය විසෙහි ලා

බොර කරවන්නට...

තනන උනුන් හා

සයුරත හමුවී...

යුතුකම් දියකඳ

මුදන අපත් හා..

එනු උරෙනුර වැද

දෑත් එකට බැඳ...

(ඔක්තෝම්බර් 22 දිනට යෙදුනු පද්මසිරි ත්‍රීමාවිතාන සොයුරාගේ ගුණානුස්මරණය නිමිත්තෙනි )

නොඑතෙන් සුලඟ

අයිතිකරගන්න දත කන

හුළඟ ඇයි උඹට අමතක

උඹ අනියම් බිරිඳ වග

මං තිරයි මේ මහපොලව මත

ස්වාර්ථ

පරාර්ථකාමයත්

එක විදිහක ආත්මාර්ථකාමයක්

හැබැයි

අතට අහු නොවෙන දේ

බලාපොරොත්තු වෙන..

අතට අහුවෙන්න උනත්

වෙන වෙලාවක බලාපොරොත්තු වෙන....

එතකං පාවෙන්න

එන්න යන්න ඔරු පදින්න

ගලන් නෑලු දැන් ගඟ

වැහිලලු අන්න මෝය කට

සනීපෙට පාවෙතෑකි එක තැන

මොකට දුවනවද දාඩිය හල හල

වැලි කඳු හාරල හති වැටෙන්න

ඉවසුවොත් නාකද වාරකං යනකං

එතකං පාවෙමුකො කලපුවේ අපි ඉතින්

එකසිය හැට හය

එක්ස් රේ රබානට

අතිනි තට්ටුව හෙමිහිට

ජෝති හඬ තාලෙට

බසේ මැද නුඹ උන් විලාසෙට

කොට කොටා හැට හය

නිසල බැල්මය ඉවතක

නොහොල්ලන ඇස් යුග

හිස් කතාවකි කියන නොකියන

නොම කිළිටි ඇඳුමින

වැටෙන රුපියල් කිහිපෙට

නොවේ නුඹ ලතවෙන

ඈත නොපෙනෙන ඉමක මෙන හිත

ගිලිහෙන්න දිලිසෙන

ඩහබිඳු නාස් පුට අග

මගෙ හිතට වදදෙන

බැල්ම තවමත් තැවෙයි අහකක

දිය මත

පෙම් බැඳන්

හබලතට

නුඹ.....

අත් හරිමි

ඔරු කඳම

මම.....

යුද්ධය

පළමුවත් මරණය

දෙවනුවත් මරණය

තෙවනුවත් මරණය