බඹාට කෙටීම

අවිවාහක මහබඹෙක් විය

පසුවිපරම නොවැදගත්යැයි සිතූ

කෙටුවායින් පසුත්

තැවි තැවී

තව බොහෝකල් හුන්

නුඹ මම

නුබ 

ගැබ 

නැබ මත

ඔබ

මොබ 

යන නුඹ

නුඹ 

නැබ 

ගැබ මත

ඔබ 

මොබ 

යමි මම

පෙම්වත් මිණිබිරිය

සත්වසක් මුලුල්ලේ

බ්‍රහ්ම දණ්ඩණය ලද්දී

ගම ආවාය

සත්සයුරු මතින් පියඹා

තටුවෙන් වහන් උන්නත්

වළාකුලු සීතට ගුලි ගැහුනු

කිරිලි පුළුන් බෝලයක් හැලුවාය

බුම්මාන අහක බලා උන්

සීය තාත්තාගේ සරමේ ඔඩොක්කුවට

කාංසාවෙන් සිර කරං උන්

දුකටපත් ගර්වය

උණු වීය දිය වීය

පැටි කිරිල්ලීගෙ තොදොලට

ඉතින් ඉන් පසු

කැදලි මිදුලේ උන් තණපෙත්තෝ

ස්ව කැමැත්තෙන්ම අවුත්

ගාල්වූහ

ගෙඹි ටිකිරිත්තෝ

වහ වහා පොල් කටු යටට වී

පැටි කිරිල්ලිය එනතුරු

නො ඉවසිලිමත් වූහ

දෙනියෙන් නියරටද

නියරෙන් පේර ලානටද

මහලු අත්තටු කිහිල්ලට වී

එහෙ මෙහෙ පියෑඹුවාය

ඉනික්බිති

එළඹුනු දිනෙන් සත්වැන්නේ

සුළං යළි හැරුනෙන්

ඈට යන්නට සිදුවිය

සත් සයුරෙන් එපිට

උපන්නා වූ ඒ කොදෙව්වට

තක්කිට තරිකිට නටපු තරමට

කිරි කිරි හඬින් දෙස් දුන්

වියටපත් හන්දි ඇටකටු

සහ පිය බිරින්දෑ වෙත

සවන් නම් හේ නොදුන්නේ වෙද

කලකට පසුව යළි

පෙම්වතෙක් වී හමාරය ඔහු

මිණිබිරි කිචි බිචිය

අහන්නට නො ඉවසිල්ලෙන්

හැම සවසකම

දුරකථනය අසල

හැංගිමුත්තං

කවි පබඳින්නෝ සිටිත්

පදපේලි වල හැංඟී

කවියෙ මා නොසොයන්න

හිමිකම් අත් හළ පුවරු ඔසවාන

කාටත් හොරා

පද සමහරක පිටුපස

කවුරුන් හෝ සොයා එනතුරු 

නො ඉවසිල්ලෙන්

නුඹත් ඇයත්

එසඳ සිහිනයන් විය

නුඹත් සිටි

මාත් සිටි

මහ කලක් ගතවුනා

නුඹත් උනි

මාද හුනි

දැනුදු සිහිනයන් වේ

නුඹත් නැති

මාත් නැති

සීනයේ තැන් වේය

නුඹ නොමැති

මාම ඇති

යථා ලෝ පොළෝ මත

ඈද ඇත 

මාද ඇත

ගැබ්බරිත සිහිනවල

ඈ සිටිත

මාද ඇත

ඇය මෙමට හිමි බවද

ඈද දත්

මාද දත්

මා ඇයට අහිමි බව

ඈ නොදත්

මා පමණක්ම දත්

හීන මල්ල තුරුලු කරන් මතකය දිගේ

සරසවි ජීවිතය නිමාවෙන්නත් ඔන්න මෙන්න. උරුවම් බාමින් ඉන්න අතර පුරුදු ගීතයක තනුවක් ඉබේම මිමිණුනා.අතරින් පතර කොයිවෙලේත් අතීතයෙ ජීවත් වුනත් හිත බොහෝමයක් වෙලා ඒ ගීතයත් එක්ක අතීතයෙ සැරිසැරුව.ඇත්තම කිව්වොත් හුඟක් දේ වෙනස්වෙලා. මං වෙනස් වෙලා. එදා උන්නු සමහරක් යාලුවො වෙනස් වෙලා. ඉස්කෝලෙ උනත් වෙනස් වෙලා ඇති. 

ඒ ගැන වමාරන්න මේ කාලය මදි.වයසට යන්න කලින් ඒ දේවල් කොහේ හෝ තැනක කුරුටු ගාන්නත් අදහසක් තියෙනව. 

මේ හැමෝම එක්ක බෙදාගන්නෙ ඒ මතකයෙ එක පිටුවක්. උසස් පෙළ විද්‍යා ශිෂ්‍ය සංගමය එකතුවෙලා කරපු 2006 විදුසැරිය විද්‍යා දිනයේ තේමා ගීතය.

ජීවිත හිමේ පා පොඩි නගා

නුඹ ඇකයේ විඳි උණුහුම

මතකයෙ දවටා

ඉගිලෙන්නද කෙලෙසින්

හීන මල්ල තුරුලු කරන්

ආ කාලය පාව ගොසින්

දෙනෙත් අගට කඳුලු උනා

කියයි හිනැහිලා

නුඹ කියූ ලෙසම අරුත් පිරුනු

ඉම්කොන් නැති ජවය සොයා 

විදුසැරියේ..

නික්මෙන්නට අවසරයි

ගයන්නෙ හිරාන් එක්ක අසංක අයියා. සංගීතය රචික අයියගෙ. වීඩියෝ කලේ චරිත් ලක්ෂාන්. ඉතින් එකතු වෙන්න ඒ මතකය බෙදාගන්න.

මම ඈව දෑහට නොදැක කාලයක් ගතවුනා. ඈ සනීපෙන් ඇති කියල හිතනව.දරුවො හැමෝම ලෝකෙ කොයි මුල්ලෙ හිටියත්, හැමදාමත් අම්මව මතක් කරනව අම්මෙ. 

                 විදුහල අප මවු ධර්මාශෝකා සිරිලක සුදිලේවා