Thursday, December 19, 2013

කාකි කමිසය පහසු නැහැ පුත



ඉර කර ඇරිය දවසක 
රාත්තිරි තුරුලට වැද
දියවෙවී ගන අඳුරට
හමු උනා නුඹ හා මම

ජීප් රිය හුනසුන යට
කබින් ඇලැවුනු දෑසින
එකුන් විසි වියෙදී
මරණයයි රමණය කලේ නුඹ

පුළුටු උඩු හුළඟේ
දෑඟිලි බැඳං එල්ලී
වියරුව නොහැඬුවේ ඇයි
මද මුදු සිනා අතහැර

සිය දහසක් කෙවෙනි
අතරින් නුඹය පළවෙනි
නික්මුම දැනී පෙනි පෙනි
පළා ගොස් නොම සැඟවුනි

දෙදොහක ඇවෑමෙන්
නුඹ හමුවීමි හැබැහින්
තැලී පොඩි උනු කෙටල ගාලක
මූනින් අතට පිම්බී

මටත් මරණය ඇවිල්ලා අද
උඹෙන් මහ කාලෙකින් පස්සට
ඉතින් කියපන් අතැර කිමිදුම
හිත නුහූලන මෙබැඳි බන්ධන

කාකි කමිසය පහසු නැහැ පුත
ළතෙත උර උර අවර පැහැ වෙන
මුදන අවසර නොලද කඳුලක
දැවෙන තැතනෙන ළසොව දැනුනෙද




Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...