අවසාන ප්‍රේමය

අවසානයේ
දෙවියන්
මා වෙනුවෙන්ම වූ ප්‍රේමය
අඹා හමාර කොට තිබුණි.

සෙනෙහස සොයා ගිය මග කෙලවර
හැල්මේ දිවුම අවසන
ඉසිඹු සුසුමක
අවසරය ගමි.

මා දුටුවන නෙත් අගින්
නිනව්නැතිවම
උතුරන
ප්‍රේමය,

දෙනෝදහසක් මැද උව
නොපැකිලිව හාදු දෙන
ප්‍රේමය,

එසැනක ඉඟියකින්
හිස මද මුදු සරින්
ඇඟිලි තුඩු මත සතප්පන
ප්‍රේමය,

මගේ බොරු හැඬුමට
කෝකටත් රිදුනාදැයි
විපිලිසර වෙන
ප්‍රේමය,

පරෙස්සම් සහගතව
මා සොයාවිත් තිබුනි.

ඉතින් සුහදිනි,
අප ඉනික්බිත්තේ ඇති
ජීවිතය කෙබඳුදැයි
විටින් විට
බිය ගනී මා සිත.

ඒත් මේ තත්පරයෙ
තාවර වෙවී නුඹ අස
ප්‍රේමයෙන් මුසපත් වනු මිස
කවර නම් අන් සැපතක්
වේවිදැයි මේදියත මාහට.