මාත් තරුවක් තමා

මගේ දුක හඳට කියන්න
යවාපු පණිවිඩකාර තරුව
ආං අහසෙ හරි මැද්දෙ
තනියම ජෝඩු දාන උජාරුව

මාත් තරුවක් තමා
උඹට දුර නොපෙනුනාට
තැපැල්කාරය එක්ක හාද උනාට
ලියුමත් මගේ මුද්දරෙත් මගේ
                                                                                   

ගිනිගන්නට පෙර

හිරුට සිඹින්නට අහසේ කෙලවර

ඉවර නොමැති දිය කැඩපත් මුහුණේ

ගිනිගන්නට පෙර නුඹ ගැන මතකය

රළක් නැගේ මා අහසට ඔසවන

පුලින මැදුරු සමතල වී විසුලේ

රහස් ඇසූ සෙනෙහස් වෙරළේ

මතක අහුරු අඩි ගනිමු දිනෙක අපි

තිතක් නොලද අප පෙම් ගීයේ

සදාතනික පෙම් දිය කඳ ගැඹුරේ

මතුවෙන දවසක වෙරළ කොනේ

මුතු බෙලි පියනක නිදන්ව ඉනු ඇති

නො එන දිනෙක විවරව ආයේ

ගොලු හදවත

බෙරු ගස් ගාල් අස්සේ
තන මත්තක් දියේ එරෙමින්
සොවින් නරඹනු දුටිම්
සිහින ගිජිඳුගෙ ආලවට්ටම්


කිමිද විල්ලුව දියේ
හැංගුනු නුඹ බලන්නට
සොඬ පමණකිය දිය මත
නුදුටුව බවට සැක නැත


ඉර ගිනිගත්ත කාලේ
වළවේ වැලි තලාවේ
නුඹ තෙමන්නට මඩ ගොහොරු
ඉඹේ මැවුනා යැයි සිතුවාද


මඩ දිය බිඳිති ඉසිමින්
මා ඩා බිඳු වැස්සේ
පෑ නිය රිදුම් දෙද්දී
නුඹ නම් නොවේ හිටියේ


ඕලු වැල් හොඬගෙන
ඔහු මග නගා පා පොඩි
මගක ඉකිබිඳි නුඹ
හැරුනාද හැඬුවා මිසක


හඳවල් හත අටක දුර
ගිනි බිඳුනාය එක්පය
ගිජිඳියෙ මා සිහින රුව
නුඹත් රැල හා පැන්නෙ ගං දිය


ගාටා ගවුගණන්
අද වණ පයද කොරයෙන්
මාවත් දෑලවර
යනෙන මනුදන කෙරේ සිඟමන්


ඉඳහිට කුණුවලට
එති යති ගැහැණු එක දෙක
උන්හැඩ රූ අතර
උඹේ කන්පට තව සොයමි මම


තාමත් ඉර නගිනවා
හීනය පණ ගැහෙනවා
අප හොඬ වෙලෙන දවසක්
ඒවි යැයි හෙට වලව ඉවුරට


             -බුන්දල සුගත්-

ඕනෑ මට..

ඉර මැරිලා පාවෙනකොට

හිම කපාන කෝච්චි ගිය

රේල්පාරෙ ඈතින් එන

සමිසෙන් නද විඳ විඳ

තනි පිල්ලෙ ඇවිදින්නට

ආසයි මට...

සරත් කාලෙ මොමිජි හෙවනෙ

දේදුනු ඇතිරිලි පොරෝන

රෑ අහසේ තතාමියේ

හොඳම තැනක තරු වියන්න

ආසයි මට...

හෑල්ලුවට බුබුලු දාන

උණුදිය පොකුණත අයිනේ

ඔබි පටියට වැටෙන්න ඇර

ලැම වෙහෙසත් වත පියරුත්

දියකරලා පා කරන්න

ආසයි මට ආසයි මට....

බෙලි මිරිකපු කාකු රැලත්

හූ කියනා මූදු අඬත්

කවුලු දොරින් එන බිල්ඩිං

හා හූ දෙන නාකි එවුන්

එපා වෙලා දැන්නං මට

ඕනෑ........

 ගේෂාවක් වන්නට