මේ ප්‍රේමයමදැයි

විපිලිසර වීමටවත්

වෙහෙස නම් නොම උනි

මහා පිපිරුමට පසු

කොයි හෝ

අපි උපදිනා වග

අමතක උනා අපිටම

ඉපිද පියඹා පාව යන කවිවලට

යන්න හැකි වන ලෙස 

මිටි කර ගත්තාද දෑත් අපි

ලිහිල්ව

ලියලමින් තිබුන හින්දා 

තටු...

ඉනික්බිති උපන් කවි වලට 

උප්පැන්න නොම විනි

මෘදු සිහින් ස්වරයකින්
නින්නාද අඩ සිහිනෙක
තැලෙයි කිණිහිරක්
ගව් කීපයක් එපිට
ඊයේ වාගේම
නොපහන් ස්මරණයකි රිදුම් දිය යුතු
මිහිදුමක හොල්මන් කරන
"රිදුනාම මට මොකද"
ආඛ්‍යානයෙන්...
ඝන අදුරු කවි පබලු
නිම්නයේ විසිරුවන

නූන සේ මේ කිසිත්
දුක්මුසුම තානයක
තැලෙයි ඒ කිණිහිරම
එක් දහස් එක්‍ රැයම
 

Roads and Lanes,

Clouds with Rains,

Sprouting Sunshines

Linger on pains

 

Nosedive

 Some day,

In a one long summer day,

You might find the lost trail

Burnt with hell fire

Lit up by its own flesh

Under a far far mountain canopy.

Clouds may whisper 

With puzzled earth  dwellers

" It was flying ok 

Till the last nosedive"

Somewhere ....

Unseen from mundane eyes

Might lie the black box

In a deep , shrubby valley

With years of distress signals

Crashed in to a one long good bye