යා යුතු

මේ
අයස්කාන්ත තත්පර කිහිපය පමණක්
නිදන නුඹ දෙස බලමි...

වැහි වලාවක බිජුවටවත්
තවමත්
ගොවිබිම් කම්හල් උඩින් නොමැත

සොඳුර නොනැගිටින්න
ජීවමානවම
මසිත් පහණේ
සිත්තම් වන තුරුවත් හිඳින්න

මා
යළි නො එන නිසා නොව
නුඹ නොසිටිය යුතු නිසා
එපමණක්වත්
ගෙනයන්නට ඉඩ දෙන්න

ඉරත් වැහිත් ඇති සරුබිමට
යා යුතුය
අඳුරට පෙර
මානා ලඳු පීරා
මං තැනිය යුත්තේය
නුඹටත් හැමටත්
නිදුකින්
පා ඔසවන්නට

මතු හැම උදාවේම
පානා ඉර මැද
නුඹේ වත මවා ගමි
එ ඉරු පහනින්
දිරි උරා බොමි

හැපී විසුලත්
පෙණ පිඬව මා
නුඹ මතින්
ඒ බිඳිති
පියවර සුඟක ඔබ්බේ
නැවත දිය කදුරමය
එතෙක්වත්
නොනැගිටින්න
මසිත් පහණේ
සිත්තම් වනතුරු නිදන්න