ඕඩි වා

ඉරිමාවෙ දාවලේ

හීන හිත හූරත්ම

සවනොත්ය

" ඕඩි වා ඕඩි වා 

  ඔරු ආමේ...

  ඕඩිවා "

කිළිටි කකුල්, උකුසු දෑස්

නොඉඳුල් සොටුයෙන

සැරහූ පුටැති නාසා

කුණු කානු දියේ

කලතා අම සොයන විලස

රූරා බැසි මෑලි දියෙන

උණපත් පල්වූ දුගඳින

මත්වූ ඉදිබු සේයා..

බොඳවීය 

කොලුන කෝටු සරින

පිච්චෙන්නට වන ලපැත්ත

මැවී මැවී

කටුවට ඇලි ලේ වැකි මස...

දැනුනු සෙයකි

පුලුටු සුවඳ

ගල ඉද්දර සෙවන සොයා

තැත සැඟවී යන්ට නොදී

" පලයව් පලයව් අහකට

  අහකට

  තිරිසන් කොල්ලනේ

  ඕක මරන් කන්නෙ නැතුව "

හළ කෙවිටි දිවූ මග කියද්දී

හැරී බලමින

නෙත බයාදුව

ඉදිබු රූ තරු පිරි පිටින

සෙමින යොමා හිස

පිදූ තුති සුසුම...

නුවර කුනු කඳින් සෙවුනා

අහර පතට පැලලි කුසට

හැරුනු උන් නෙත් නොකී වත

නුදුටු අඳ මනෙත

ඉබ්බෝ උඹ ගැලවුනාට

කොලනියෙ කලුවර මැදුරේ පිල මත

සුදහ ගින්න උන් ගිල්ලොත්

ගැලවිල්ලක් තියේද මට ...?