අහස සඳ හා තරුව

අහස රෑ අඳුරේ

සඳ පුරා දුලලන සේ

එලි සිහිල යස සේ

නුඹ විදින අද දවසේ

සඳට පෙර පිපුනූ

නුඹ අහස් සිත ඇඳුනූ

රහස් පෙම් මිමිනූ

නිවි නිවී යලි දිලුනූ

අහස සඳ වැළඳ

උන් අයුරු දැක මහද

තරු පැතුම් නොම පැරද

ඉමි අහස් කොන උවද

අහස් ලඳ කොමලී

සඳ උවද නෙත නොගැලී

අමාවක දවසක්

නේ යැයි සිතනු බොලඳී

නුඹ දකීදැයි නොදනී

තරු එදාටත් තිබෙතී

සඳ තරම් එලි නැතිදූ

තරු සදාකල් පවතී

ත්‍රිමා

ඉදින් නුඹ ගිය මග
ඇවිරුණා උස තණපත්
යා නොහෙන තරමට
මග අතිර වන විලසට

නැවී ගිය තෘණපත්
හිස යොමන අයුරට
තිබිය යුතු ඒ මග තව
කියා ඔවදන් දෙන මෙනි

සොහෝයුර ඉනු මැන
අපේ සෙවනැලි ඉද්දර
නුඹ පියෙන් ඉපැදුනු
පියුම් පිට අප රැගෙන යන්නට

අතරමඟදි

පෙර දොඩමලු උන කොරිඩෝ පෙත්වල

ඉඳහිට අප මුණ ගැහෙනු ඇතී

ඈතින් දුටුවන දෑස බිමට බර

නුඹ මා පසුකර ඇදෙනු ඇතී

අපේ ලෝකවල අපි රජ උන මුත්

ඒ මොහොතේ හිත් එකට හැපී

මතකයෙ ගිනිගල් එකිනෙක ඇතිලී

සිහින පුපුරු ගිනි නැගෙනු ඇතී