සත්වසක් මුලුල්ලේ
බ්‍රහ්ම දණ්ඩණය ලද්දී
ගම ආවාය
සත්සයුරු මතින් පියඹා
තටුවෙන් වහන් උන්නත්
වළාකුලු සීතට ගුලි ගැහුනු
කිරිලි පුළුන් බෝලයක් හැලුවාය
බුම්මාන අහක බලා උන්
සීය තාත්තාගේ සරමේ ඔඩොක්කුවට
කාංසාවෙන් සිර කරං උන්
දුකටපත් ගර්වය
උණු වීය දිය වීය
පැටි කිරිල්ලීගෙ තොදොලට
ඉතින් ඉන් පසු
කැදලි මිදුලේ උන් තණපෙත්තෝ
ස්ව කැමැත්තෙන්ම අවුත්
ගාල්වූහ
ගෙඹි ටිකිරිත්තෝ
වහ වහා පොල් කටු යටට වී
පැටි කිරිල්ලිය එනතුරු
නො ඉවසිලිමත් වූහ
දෙනියෙන් නියරටද
නියරෙන් පේර ලානටද
මහලු අත්තටු කිහිල්ලට වී
එහෙ මෙහෙ පියෑඹුවාය
ඉනික්බිති
එළඹුනු දිනෙන් සත්වැන්නේ
සුළං යළි හැරුනෙන්
ඈට යන්නට සිදුවිය
සත් සයුරෙන් එපිට
උපන්නා වූ ඒ කොදෙව්වට
තක්කිට තරිකිට නටපු තරමට
කිරි කිරි හඬින් දෙස් දුන්
වියටපත් හන්දි ඇටකටු
සහ පිය බිරින්දෑ වෙත
සවන් නම් හේ නොදුන්නේ වෙද
කලකට පසුව යළි
පෙම්වතෙක් වී හමාරය ඔහු
මිණිබිරි කිචි බිචිය
අහන්නට නො ඉවසිල්ලෙන්
හැම සවසකම
දුරකථනය අසල
No comments:
Post a Comment
නොතිත් සිතඹර අරා...