යථාවාදී තථාකාරී

මහත්තයෝ,ඔය ඉඩ තියෙන හැටියකට ඈඳි ගත්තනං.

     මහත්තයට කියන්න මහත්තයෝ මම මේ ගමේ මනුස්සයෙක් නෙවෙයි.උපන්නෙ බලපිටියෙ බ්‍රාහ්මණවත්තෙ.කිරිබත්ගොඩ මගෙ ලොකු හමුදුරුවො ගාව තමා පැවිද්ද ලැබුවෙ.ටික කාලයක් එතන ඉන්නකොට මට තේරුනා මම භික්ෂුවක් විදිහට ස්වාධීනව ඉන්න ඕනෙ කියල.මම මොකද කරේ,දැම්ම පත්තරේ ඇඩ් එකක් වැහීගෙන ගෙන යන පන්සලක් තියෙනවනම් ඇවිත් දියුණු කරනව කියල.මට ආව ලියුම් එකසියගානක්.ඒවයින් මම තෝරගත්තෙ මේ ගම තමා මහත්තයො.

      මේ ගමේ ඉන්නෙ අන්ත අසරණ දුප්පත් මිනිස්සු.වේල් දෙකයි කන්නෙ.සතියකට එක පාරක් විතර තමා කරවල කෑල්ලක්වත් කන්නෙ.එහෙව් මුං මට දානෙට මුහුදු මාලු ගෙනත් දෙන්න පටන් ගත්ත.මහත්තයෝ භික්ෂුව දානෙන්ම යැපෙන්න ඕනෙය.මේ දාන වේලෙන් මට පවු සිද්ධ වෙනව.මහත්තයත් ඉතින් බෙන්තර ගගෙන් එහා එකෙක්නේ.මගේ මොලේට ආව මරු අදහසක්.

    මම මේකයි කරන්නෙ.හැමදාම පාන්දර පහමාරෙ බස් එකෙන් මම යනව මහත්තයො අවිස්සාවේල්ලට.ගිහින් හෝටලේ උඩ තට්ටුවට වෙලා හොඳට අනුභව කරනව උදේ ආහාරය රජෙක් වගේ.නගිනව රත්නපුරේ බස් එකකට.ගන්නව රත්නපුරේටම ටිකට්.යනගමන් හොඳට දෙපැත්ත බලාගෙන ගිහිල්ල ඇති හැකි උස තාප්ප ගේට්ටු තියෙන ගෙදරක් දැක්කම බැහැගන්නව.අනිවාර්යයෙන්ම ඕව මැණික්කාරයොන්ගෙ ගෙවල්නෙ මහත්තයො.ඇතුලට ගිහින් කියනව මගෙ කතාව,මෙහෙමයි මට පොඩි පන්සලක් කර ගෙන යනව ඒකට ආධාර පිණිසයි මට කුළුබඩු දත්බේත් එහෙම ගන්නයි කීයක් හරි පරිත්‍යාග කොරන්නෙයි කියල.අනිවාර්යයෙන්ම රුපියල් දෙතුන්දාහක් ෂුවර්.අදිමදි කොරනවනං මං ඉතින් ධර්මානුකූලව සාප කරන්න ගන්නව.මහත්තය දන්නවද දැන් මෙහෙම මෙහෙම ගිහිල්ල රත්නපුරේට ලංවෙනකම්ම ගිහිල්ලයි තියෙන්නෙ.ඉතින් මහත්තයො ගාන හොයාගෙන දවල් කෑමට අර හෝටලේටම ගිහින් බුරියානි හරි මොනව හරි කාල අතුරුපසකුත් අඹරල  රෑට මොනාහරි මසක් මාලුවක් පලතුරු අයිස්ක්‍රීම් ටිකක් අරන් ආවාසෙට එනව.ඔහොම ඔහොම මම මහත්තයො මාසෙකට අඩුමගානෙ අසූවත් අනූවත් අතර හොයනව.දැන් මේ කෙරුවාව පටන් අරන් අවුරුදු හයක් විතර වෙනව.ඔය අස්සෙ ජනාධිපතිවරණෙට මැණික්කාරයෙක් එක්ක ඔට්ටුවක් ඇල්ලුව දින්නොත් විහාර ගෙයි හදල දෙන්න කියල.දෙයියන්ගෙ පිහිටෙන් ඒකත් හරි ගියා.මහත්තයට කියන්න දැන් මගේ නමින් එයාපෝට් එකේ කාර් එකක් හයර් දුවනව.මේ සෙල්ලම පනස් පහ වෙනකං විතරයි.පනස් පහේදි මම යනව දඹදිව.එහෙ පිණ්ඩපාතෙට දෙන්නෙ සල්ලිලු.අවුරුදු පහයි මම ඉන්නෙ.ආපහු එනව ලංකාවට.එන්නෙ අනිවාර්යයෙන්ම ප්‍රාඩෝ එකක් අරං.එහෙ කාටහරි කියල මට ප්‍රදානය කරවගත්තොත් ටැක්ස් ඇත්තෙත් නෑ.වාහනේ ගෙනත් ගමේ එකෙක් අල්ලං ඌට කියනව උඹට තමා මගෙන් පස්සෙ හැම දෙයක්ම හැබැයි මගෙ දැලි රැවුල් කපපිය,රෙදි ටික හෝදල දීපිය කියල.අනික මහත්තයෝ පේනව නේද ඔය අඩි පාර දෙපැත්තෙ තියෙන ඉඩේ වැවිල තියෙන මැහෝගනී කට්ටිය.හැටේදි මම ආපු ගමන් ඕක කපනව.ඕක ඉස්කෝලෙට ඉඩං ගද්දි ඉතුරු උන කෑල්ලක්.ඒ ටික විකුනල ඕකෙ මං දානව තේ.එතකොට මම ඉඩංහිමි වැවිලි කරුවෙක්.මම මේ ගමේ අහිංසක මිනිස්සුන්ගෙ පාංශුකූලෙට දානෙට මගෙං වෙන්න ඕනෙ වැඩ ටික කරන එක මම වරද්දන් නැතුව කරනව හැබැයි මේ අහිංසකයොන්ගෙන් උයවං කන්න තරං මං පාහර නෑ.මේ තියෙන්නෙ මගෙ ඩී.වී.ඩී. එක ටීවී එක ෆ්‍රිජ් එක.බාත් රූම් එක ටයිල් කරපු කොමඩ් එකක්.

                   මහත්තයෝ මට බුදුවෙන්න ඕනෙත් නෑ.මේ සිවුරෙ හිටිය කියල මගෙ හීන නැතිකරගන්නෙත් නෑ