වයර පරිපථ කබා ඇඟලා
හෙණ්ඩු කැලලිද වැසෙනා
ජංගම තොරණ් රජිඳා
සන්නිපාත දන මැදිනා
තෙදවත්ව පා තබනා
විලංගුව සිහි ලිහුනා
දිගු අඩිම පා තියනා
එකෙණෙහිම පා සිරවී
ප්රතාපවත් කෙටි අඩිම තැබෙනා
තිරස් බඩ සිවු පයට නොහෙනා
බුදුරැස් පිටෙන් විදුනා
ධාතු පිට නැගි පවින් හෙවුනා
සංවරව පා නැගුනා
තුන් සීලයට ඔබිනා
ගජනා නුඹේ කයිනා
හිත උනන සුසුමා
සහස් බැති නෙත් එබැව් නොම දකිනා
බුදු මග නොයන උනටා
බුදුරැස් හිසට ඕනා
පසඳමින සව් අෂ්ට ලෝ දම්
එරැස් අඳිනට තැවෙමින
රැයේ කෙටි අඩි තබනා
ඔන්න කාලෙකින් එක පාරක් කියවලා අදහස තේරුණ කවියක් උඹේ.ඇත්ත නේන්නං මචං කවුරුත් අලියගේ දුක බලන්නෑනෙ.කරඬුවනේ බලන්නේ.
ReplyDeleteනොදකින පැත්තක් අපි හැමෝම ...
ReplyDeleteහරිම අපුරුයි මිතුර :)
ReplyDelete