මකුලු අම්මා

ලිං පඩිය මත සෙමින

බුබුලුලන පැස කුසින

ලිහී පොව්වන දුවයි

වියැලි පෙඳ කැටි උඩින...

පස් පයෙන සමබරින

ලුහුටනා සිහි සරින

දිය කුණාටුව මැදින

රුවල් බර නූ ලෙසින

ඈ නැවයි.....

දිවි තොට සොයන

නැති තෙපය සක දෙමින

අමිල ඉතිරුන සිහින

දියත මත වැර හිතින

දරු පෙමැති ගැල අදින

හැම මවක හද හුයයි

ලෝ තනුව පන පොවන...

පැසට ගෙන මේ පුතුත්

නලවපන් පස් පයෙන...