අඳුර වෙත විහිදෙන
වැහි මේ කුළුය තැන තැන
ඉඳහිට මගක වැලපෙන
පහන් කණු කේඬෑරි සුසුමින
විසල් අහසකි පරිමිත
කඩා හැලෙනට නියමිත
රාත්රිනියේ නපුරු බැල්මෙන්
අන්තිමම එළි බිඳත් සඟවන
මමම විතරක් මොකටද
නුඹෙන් එලි ලද ලොවකට
මතක ශේෂය සූර සූරා
රැගෙන ගුලි වෙමි අඳුරු විජිතෙක
No comments:
Post a Comment
නොතිත් සිතඹර අරා...